Οι Κυριακές της Μ. Σαρακοστής

Η κυρα Σαρακοστή

Η κυρά Σαρακοστή ήταν μια γυναίκα φτιαγμένη από χαρτί, που φτιάχναν οι γυναίκες σαν ημερολόγιο, για να μετρήσουν τις μέρες της νηστείας πριν το Πάσχα. Είχε εφτά πόδια όσες και Κυριακές  της Σαρακοστής, σταυρωμένα τα χέρια γιατί προσευχόταν και δεν είχε στόμα, γιατί νήστευε. Σε κάποιες περιοχές την έφτιαχναν με ζυμάρι και την έψηναν.

Αναστασία Τ., Δέσποινα Χ., Στέφανος Κ.  

Το τραγούδι της κυρα Σαρακοστής

Αύρα Σ., Νίκος Γ.

Την κυρά Σαρακοστή
που’ ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.

Αναστασία, Στέφανος, Δέσποινα

Σατυρικός θρήνος της Κ. Δευτέρας

Άρης Ε., Πάολα Ντ.

Τ΄ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρά Δευτέρα;
Πεθαίνει ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένια
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο, να μάσουμε στεκούλια.

Πίνακες με θέμα τη Κ. Δευτέρα...

Πωλίνα,  Αύρα

Μιχάλης

Ελεάννα, Ραφαηλία

Στέφανος-Ίγκλι

... και ζωγράφους εμάς!

Και μια ταυτότητα...

Η ταυτότητα του πρώτου χαρταετού

Χρόνος πρώτης πτήσης: 1000 π.Χ.


Τόπος: Κίνα


Υλικά κατασκευής: μετάξι, μπαμπού


Μορφή: δράκος

Νίκος Γ., Αύρα Σ.

Σαρακοστιανές λιχουδιές...

Κολοκυθάκια με λαδόξιδο

Υλικά

1 κιλό κολοκυθάκια

2 μέτρια κρεμμύδια

½ φλιτζάνι τσαγιού λάδι

4 κουταλιές σούπας ξύδι

½ κουταλάκι γλυκού ζάχαρη

Αλάτι, πιπέρι

Παρασκευή 

Καθαρίζουμε τα κολοκυθάκια και τα κόβουμε λεπτές φέτες πάχους 1 εκ. καθώς και τα κρεμμύδια σε ψιλές ροδέλες. Βάζουμε το λάδι να κάψει και ρίχνουμε τα κρεμμύδια και τα κολοκυθάκια να καβουρδιστούν, χωρίς να κοκκινίσει το κρεμμύδι. Όταν καβουρδιστούν, τους ρίχνουμε το ξύδι, το αλάτι και το πιπέρι, τα σκεπάζουμε και τα αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν. Εάν χρειαστεί, προσθέτουμε ελάχιστο νερό. 

  

Αναστασία Τ.

Καλαμάρια γεμιστά με λαχανικά

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ 4 ΜΕΡΙΔΕΣ

μεγάλα καλαμάρια (250-300 γρ. το καθένα)

Για τη γέμιση:

3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια με το φύλλωμα, κομμένα σε ροδέλες
½ κόκκινη, γλυκιά πιπεριά, κομμένη σε κυβάκια
½ πράσινη πιπεριά, κομμένη σε κυβάκια
1 μικρό κολοκύθι, κομμένο σε κυβάκια
2 ντομάτες, καθαρισμένες από φλούδες και σπόρους και κομμένες σε κυβάκια
½ φλιτζάνι φέτα, κομμένη σε κυβάκια
½ φλιτζάνι κασέρι, κομμένο σε κυβάκια
1 κουτ. του γλυκού ρίγανη αποξηραμένη
½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Για τη σάλτσα ντομάτας:

1 ξερό κρεμμύδι τριμμένο
1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
1½ φλιτζάνι χυμό ντομάτας
αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

  ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1.Καθαρίζουμε τα καλαμάρια και τα πλένουμε καλά. Με ένα ψαλίδι ή με κοφτερό μαχαιράκι κάνουμε ένα άνοιγμα στο πίσω μέρος τους, έτσι ώστε να παίρνουν αέρα. Σε ένα βαθύ σκεύος αναμιγνύουμε όλα τα υλικά της γέμισης και με ένα κουταλάκι γεμίζουμε τα καλαμάρια με το μίγμα αυτό, ώσπου να γεμίσουν έως πάνω. Κλείνουμε με μια οδοντογλυφίδα.

2. Ετοιμάζουμε τη σάλτσα ντομάτας: Ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο σε ένα βαθύ τηγάνι και σοτάρουμε το κρεμμύδι, ώσπου να μαλακώσει. Προσθέτουμε το σκόρδο και το χυμό ντομάτας, νοστιμίζουμε με αλάτι και πιπέρι και μαγειρεύουμε τη σάλτσα για 5-6 λεπτά, ώσπου να πήξει.

3. Απλώνουμε τα γεμιστά καλαμάρια σε ένα ταψί και γύρω τους απλώνουμε τη γέμιση που έχει περισσέψει. Επίσης βάζουμε στο ταψί και τα πλοκάμια μαζί με το πάνω μέρος του κεφαλιού. Περιχύνουμε με τη σάλτσα και το υπόλοιπο ελαιόλαδο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 λεπτά στους 180^οC. Σερβίρουμε τα καλαμάρια με τη σάλτσα τους, αφού πρώτα έχουμε αφαιρέσει τις οδοντογλυφίδες.

ΠΗΓΗ:syntagoulhs.gr

Μάρθα Κ.

Χαλβάς με ελαιόλαδο

Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι ένα γλυκό σπιτικό, εύκολο και ιδιαίτερα οικονομικό.

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ 8-10 ΜΕΡΙΔΕΣ

300 γρ. σιμιγδάλι χοντρό
¾ φλιτζανιού ελαιόλαδο
2 κουτ. της σούπας καρυδόψιχα (προαιρετικά)
2 κουτ. της σούπας κουκουνάρια, καβουρδισμένα (προαιρετικά)

Για το σιρόπι:

2 φλιτζάνια ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
⅓ φλιτζανιού μέλι
1 ξυλάκι κανέλλα
3-4 καρφάκια γαρύφαλλο
1 κουτ. της σούπας χυμό λεμονιού
1 χονδρή φέτα λεμονιού

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Για το σιρόπι: Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το νερό με τη ζάχαρη, το μέλι και τα μυρωδικά και τα βράζουμε για 3-4 λεπτά. Μόλις βράσει, πετούμε τα μυρωδικά.

2. Για το χαλβά: Σε μια φαρδιά κατσαρόλα με χονδρό πυθμένα ρίχνουμε το ελαιόλαδο και το αφήνουμε να ζεσταθεί και να κάψει. Ρίχνουμε λίγο λίγο το σιμιγδάλι, ανακατεύοντας ασταμάτητα με ξύλινη κουτάλα. Μόλις το σιμιγδάλι σκουρύνει και καβουρδιστεί, προσθέτουμε την καρυδόψιχα και τα κουκουνάρια ανακατεύοντας διαρκώς.

3. Ανακατεύουμε και καβουρδίζουμε λίγο ακόμη το μίγμα της κατσαρόλας. Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε το σιρόπι με προσοχή, γιατί καίγεται και πετάγεται. Ξαναβάζουμε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε συνεχώς με την ξύλινη κουτάλα, ώσπου όλο το σιρόπι να απορροφηθεί από το σιμιγδάλι.

4. Αποσύρουμε από τη φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα με μια καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε κατά μέρος για 5-6 λεπτά. Στη συνέχεια μεταφέρουμε το χαλβά σε μια μεγάλη φόρμα (για πουτίγκα) ή σε μικρά, ατομικά φορμάκια. Μετά από λίγη ώρα ξεφορμάρουμε σε πιατέλα και σερβίρουμε.

ΠΗΓΗ:syntagoulhs.gr

Μάρθα   Κ. 

Το παιδί με το χαρταετό

Το φιλαράκι μου, ο χαρταετός

Ο διαφορετικός χαρταετός

    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν  ένα μαγαζί που πουλούσε χαρταετούς. Και εκεί ήταν ένας χαρταετός που ξεχώριζε από τους υπόλοιπους για την ατυχία του. Κανένα παιδί δεν τον είχε διαλέξει, για να τον πετάξει την Κ. Δευτέρα. Ώσπου έμεινε μόνος. Και τότε του είπε ο καταστηματάρχης: "Εσύ μου έμεινες μόνο! Άντε να σε βάλω στην αποθήκη για του χρόνου." Εκείνη την ώρα μπήκε ένα παιδί στο μαγαζί και σταμάτησε τον καταστηματάρχη. "Περιμένετε! θα τον αγοράσω εγώ.", είπε το παιδί. Ο χαρταετός  ήταν πολύ χαρούμενος. Θα πετούσε στον ουρανό μαζί με άλλους χαρταετούς!

Πάολα Ντ.

Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα

    Ήταν πρωί Καθαράς Δευτέρας. Ο Σοφοκλής κοιμόταν και ονειρευόταν τι θα έκανε όταν ξυπνούσε. Στο όνειρο είδε ότι φυσούσε πάρα πολύ και ότι ο αέρας είχε πάρει το χαρταετό του. Εκείνη τη στιγμή μπήκε η αδερφή του, για να τον ξυπνήσει και δεν είδε τη συνέχεια. Σηκώθηκε, έφαγε πρωινό και πήγε να πετάξει το χαρταετό του στο μικρό βουνό του χωριού του.Την ώρα που πετούσε το χαρταετό φύσηξε ένας δυνατός αέρας και πήρε το χαρταετό μαζί του. 

    Ο χαρταετός έφυγε πολύ μακριά και ο μικρός Σοφοκλής στενοχωρήθηκε πάρα πολύ.Ο χαρταετός πέρασε από λίμνες, ποτάμια, βουνά και θάλασσες, ώσπου κατέληξε στην Ιταλία, στην αυλή του σπιτιού του μικρού Φραντζέσκο.Ο Φραντζέσκο βγήκε έξω και είδε το χαρταετό, πήγε πιο κοντά και αναρωτήθηκε τι ήταν. Τον πήρε και πήγε να ρωτήσει τη μαμά του. Η μαμά του του εξήγησε ότι ήταν χαρταετός. Τότε ο Φραντζέσκο τον πήρε και τον πέταξε πολύ ψηλά. Τόσο ψηλά που τον πήρε ο αέρας.

    Ο χαρταετός  έφυγε από την Ιταλία, πέταξε για ώρες και πήγε στη Γαλλία, στην κορυφή του πύργου του Άιφελ. Εκεί βρισκόταν ο μικρός Μικέλε. Πήρε το χαρταετό και τον πέταξε ψηλά, για να τον πάρει ο αέρας. 

    Ο χαρταετός πέταξε για ώρες και γύρισε στην Ελλάδα, στο σπίτι του Σοφοκλή. Ο Σοφοκλής βγήκε στον κήπο, πήρε το χαρταετό και τον έβαλε στην αποθήκη για τον άλλο χρόνο!

Αριστείδης Ε.

Η ψυχή και ο χαρταετός

    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι από την Αλβανία. Μια νύχτα είδε στο όνειρό του έναν κύριο, ο οποίος της έδωσε ένα χαρταετό πολύχρωμο, που έγραφε το όνομά της. Το επόμενο πρωί είδε τον χαρταετό, που είδε στο όνειρό της,   πάνω στο κρεβάτι της. Ρώτησε τους γονείς της αν της τον είχαν κάνει δώρο και κείνοι της είπαν πως ένας κύριος με αέρινη μορφή άφησε το χαρταετό και είπε πως με κείνον θα ταξίδευε στους ουρανούς.

    Το κορίτσι όλη τη μέρα έπαιζε με το χαρταετό και το βράδυ κοιμήθηκε μαζί του. Το επόμενο πρωί , όταν σηκώθηκε, κατάλαβε πως είχε χάσει ένα μεγάλο μέρος από τα μαλλιά της. Οι γονείς της την πήγαν στο νοσοκομείο και οι γιατροί διέγνωσαν μια περίεργη μορφή καρκίνου και είπαν πως η μόνη θεραπεία θα ήταν το παιχνίδι της με το χαρταετό. Το κορίτσι στεναχωρημένο απομακρύνθηκε από τον κόσμο, δίνοντας την υπόσχεση πως με το χαρταετό θα πήγαινε ως τα πιο ψηλά μέρη της γης. 

    Καθώς περνούσαν οι μέρες το κορίτσι άρχισε να έχει πόνους και λιποθυμίες. Οι γονείς της ήταν πολύ στεναχωρημένοι. και μια μέρα η επιθυμία του κοριτσιού έγινε αληθινή. Άφησε την τελευταία της πνοή, ένας άγγελος με χρυσά μαλλιά, και πέταξε μαζί με το χαρταετό στα ουράνια. 

Αύρα Σ. 

Η περιπέτεια ενός χαρταετού

   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι αρκετά ζωηρούτσικο. Έκανε συνεχώς ζαβολιές και πείραζε όλα τα παιδιά. Το όνομά της ήταν Ούρσουλα. 

   Την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας, η Ούρσουλα με τον πατέρα της βγήκαν να πετάξουν το χαρταετό, όπως κάθε χρόνο. Στο λόφο ήταν μαζεμένα τα παιδιά της γειτονιάς. Όπως πάντα η Ούρσουλα προσπαθούσε να ανεβάσει το χαρταετό και η Ούρσουλα περιοριζόταν στο να κάνει ζαβολιές. Βέβαια, ο Πίπης ο χαρταετός της ένιωθε ασφαλής όσο βρισκόταν στα χέρια του πατέρα της.Δεν ήταν και μικρή η περσινή του περιπέτεια! Κόντεψε να πέσει στα ηλεκτροφόρα σύρματα από τον εγωισμό της Ούρσουλας να φτάσει ψηλότερα από τους άλλους χαρταετούς.

   Κάποια στιγμή και ενώ ο Πίπης πετούσε ήρεμα στο γαλάζιο ουρανό, η τρελή Οϋρσουλα αποφάσισε να πάρει την καλούμπα από τα χέρια του μπαμπά της. Και τότε άρχισε η περιπέτεια του άμοιρου Πίπη. Η Ούρσουλα, όπως πάντα, αφού καμάρωσε για λίγο το χαρταετό της, άρχισε να μαλώνει με τις φίλες της. Ο χαρταετός της έφυγε και ένα δυνατό αεράκι τον πήρε μακριά. Ο Πίπης αγωνιούσε για το πού θα καταλήξει. Μετά από λίγη ώρα προσγειώθηκε στα κλαδιά ενός δέντρου, σε ένα πάρκο, που έπαιζαν πολλά παιδιά.  Για καλή του τύχη ένα αγοράκι, τον πήρε στο σπίτι του, του κόλλησε την ουρά, που είχε σχιστεί,  και έγιναν αχώριστοι φίλοι!

Πωλίνα

Ε2

Η επιθυμία του χαρταετού

    "Πόσο καιρό περίμενα αυτή τη στιγμή, να πετάξω στον ουρανό σαν πουλί μαγικό, να ανεμίζει η πολύχρωμη ουρά μου σα να έχει χρόνια να νιώσει τέτοια χαρά. Συγνώμη που δε συστήθηκα, με λένε Νούλη Φανταχτερούλη, γιατί σαν ο ήλιος δει τα όμορφα χρώματά μου, στήνει ξέφρενο χορό.

    Σήμερα είναι Καθαρά Δευτέρα. Είναι η μέρα που τα παιδιά παίρνουν τους χαρταετούς τους, πηγαίνουν σε έναν  λόφο και τους αφήνουν να ανεμίζουν.Για εμάς όμως τους χαρταετούς αυτή η μέρα είναι η μόνη που συναντούμε φίλους και χρωματίζουμε μαζί το καταγάλανο ουρανό.
      Ήρθε η ώρα. Η Κατερίνα έρχεται να με πάρει να πάμε στο λόφο που σας έλεγα. Όταν φτάνουμε στο λόφο, βλέπω χιλιάδες χαρταετούς να ανεμίζουν στον ουρανό. Περιμένω να μου δέσει η Κατερίνα το σπάγκο. Ξαφνικά ένιωσα ευτυχία να με πλημμυρίζει! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Ήμουν στον ουρανό, συνάντησα παλιούς φίλους.μα γνώρισα και άλλους πολλούς, καθώς κυματίζαμε μαζί.

    Η μέρα τελείωσε και είμαι πάλι στη σκοτεινή μα φιλόξενη αποθήκη περιμένοντας την επόμενη καθαρά Δευτέρα, που τα χρώματά μου θα λάμψουν, που η ουρά μου θα κυματίζει στο μαγικό και καταγάλανο ουρανό ξανά..." 

Αναστασία Τ.

Ε2

Οι δικοί μας χαρταετοί