Η επιθυμία του χαρταετού

    "Πόσο καιρό περίμενα αυτή τη στιγμή, να πετάξω στον ουρανό σαν πουλί μαγικό, να ανεμίζει η πολύχρωμη ουρά μου σα να έχει χρόνια να νιώσει τέτοια χαρά. Συγνώμη που δε συστήθηκα, με λένε Νούλη Φανταχτερούλη, γιατί σαν ο ήλιος δει τα όμορφα χρώματά μου, στήνει ξέφρενο χορό.

    Σήμερα είναι Καθαρά Δευτέρα. Είναι η μέρα που τα παιδιά παίρνουν τους χαρταετούς τους, πηγαίνουν σε έναν  λόφο και τους αφήνουν να ανεμίζουν.Για εμάς όμως τους χαρταετούς αυτή η μέρα είναι η μόνη που συναντούμε φίλους και χρωματίζουμε μαζί το καταγάλανο ουρανό.
      Ήρθε η ώρα. Η Κατερίνα έρχεται να με πάρει να πάμε στο λόφο που σας έλεγα. Όταν φτάνουμε στο λόφο, βλέπω χιλιάδες χαρταετούς να ανεμίζουν στον ουρανό. Περιμένω να μου δέσει η Κατερίνα το σπάγκο. Ξαφνικά ένιωσα ευτυχία να με πλημμυρίζει! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Ήμουν στον ουρανό, συνάντησα παλιούς φίλους.μα γνώρισα και άλλους πολλούς, καθώς κυματίζαμε μαζί.

    Η μέρα τελείωσε και είμαι πάλι στη σκοτεινή μα φιλόξενη αποθήκη περιμένοντας την επόμενη καθαρά Δευτέρα, που τα χρώματά μου θα λάμψουν, που η ουρά μου θα κυματίζει στο μαγικό και καταγάλανο ουρανό ξανά..." 

Αναστασία Τ.

Ε2