"Ώσπερ Πελεκάν"

«Ώσπερ Πελεκάν
τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε,
Σους θανόντας παίδας εζώωσας,
Επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένας πελεκάνος. Είχε μικρά πελεκανάκια και τα αγαπούσε πολύ. Μια μέρα ένα φίδι  δάγκωσε τα πελεκανάκια  του και κείνα  κινδύνεψαν να πεθάνουν. Ο πελεκάνος πλήγιασε με το ράμφος του την πλευρά του και έσταξε αίμα. Αίμα που ήπιαν τα πελεκανάκια για να κρατηθούν στη ζωή.

Τα Εγκώμια

"Η ζωή εν τάφω"

"Άξιον εστί"

"Αι γενεαί πάσαι"

Η Αποκαθήλωση

Ιούδας ο Ισκαριώτης

Για το όνομα  "Ισκαριώτης" υπάρχουν τρεις εκδοχές:

Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα Ισκαριώτης σημαίνει τον άνθρωπο του ψεύδους. Μια άλλη θέλει τον Ιούδα να κατάγεται από την πόλη Κεριώθ. Και μια  τρίτη συσχετίζει το όνομα με τη λατινική λέξη sicarious, που σημαίνει επαναστάτης, καθώς ο Ιούδας ανήκε στους Ζηλωτές, οι οποίοι  έκαναν αγώνα εναντίον των Ρωμαίων.

Αναστασία, Βάσω, Γιάννης, Νίκος

Ο Μυστικός Δείπνος

Ο Μυστικός Δείπνος έγινε σε κάποιο πατάρι ενός σπιτιού στην Ιερουσαλήμ. Ο Χριστός αφού έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του και αφού αποχώρησε ο Ιούδας,  παρέδωσε το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, δίνοντάς τους την εντολή: "Τούτο  ποιείτε εις την εμήν ανάμνησην." 

Η εικόνα της Σταύρωσης

Τα πρόσωπα της εικόνας είναι ο Χριστός, η Παναγία, ο Ιωάννης, οι μαθήτριές του, ο εκατόνταρχος Λογγίνος. Ο Χριστός βρίσκεται πάνω στο σταυρό με τα μάτια κλειστά σαν να κοιμάται. Αλλά στέκεται πάνω στο σταυρό και δεν κρέμεται, για να μας δείξει ότι εξουσιάζει το θάνατο. Στην κορυφή του Σταυρού υπάρχει η πινακίδα που γράφει: Ο Βασιλιάς της Δόξης. Κάτω από το σταυρό βρίσκεται η Παναγία, με συγκρατημένη θλίψη και πίσω της κάποιες μαθήτριες του Ιησού. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο Ιωάννης, μαθητής του Χριστού, στον οποίο ο Κύριος ανέθεσε  τη φροντίδα της μητέρας Του και πίσω του ο εκτόνταρχος Λογγίνος, ο οποίος  πίστεψε πως ο Χριστός είναι Θεός. Τα τείχη πίσω  είναι της Ιερουσαλήμ. Ο χριστός σταυρώθηκε έξω από την πόλη, για να δείξει πως η θυσία του αφορούσε όλους.

Αριστείδης, Πάολα, Ραφαηλία, Στέφανος

«Δός μοι τούτον τον Ξένον»

"Δός μοι τούτον τον ξένον, 

Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη. 

«Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη, λόγω του θανάτου του Σωτήρος, ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας: Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι.»

Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ζήτησε το σώμα του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο με το  επιχείρημα ότι   είναι ένας  Ξένος, που από τη γέννησή του μέχρι και την ώρα την ταφής του τον αντιμετώπισαν σαν ξένο. Αυτόν τον Ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους, οι ομοεθνείς τον μισούσαν. Αυτόν τον Ξένο, ζητά ο Ιωσήφ, που δεν έχει πού να ακουμπήσει το κεφάλι Του, για να Τον θάψει!

Αύρα, Γιώργος, Δέσποινα, Ίγκλι