Προβολές από 2/2012

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε!











Ο Ακάθιστος Ύμνος

Ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται με την πολιορκία και τη σωτηρία της Πόλης από τους Πέρσες και τους Αβάρους. Όλη τη νύχτα έψαλλαν όρθιοι τον ύμνο (γι αυτό και λέγεται Ακάθιστος), αποδίδοντος στην Παναγία τη νίκη τους. Τότε ήταν που προστέθηκε και το προοίμιό του: Τη Υπερμάχω.
Αποτελείται από τρία μέρη: Το Κοντάκιο (4 Στάσεις, 14 Οίκοι), τον Κανόνα (45 τροπάρια) και τις Ευχές.

Το Κοντάκιο 
Α΄ ΣΤΑΣΗ

 γγελος πρωτοστάτης ορανόθεν πέμφθη επεν τ Θεοτόκω τ Χαρε· κα σν τ σωμάτ φων σωματούμενόν σε θεωρν, Κύριε, ξίστατο κα στατο κραυγάζων πρς Ατν τοιατα:
Χαίρε, δι' ης η χαρά εκλάμψει·
χαίρε, δι' ης η αρά εκλείψει.
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις·
χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς·
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα·
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον·
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι' ης νεουργείται η κτίσις·
χαίρε, δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


Βλέπουσα γία αυτν ν γνεί, φησ τ Γαβριλ θαρσαλέως· τ παράδοξόν σου τς φωνς, δυσπαράδεκτόν μου τ ψυχ φαίνεται· σπόρου γρ συλλήψεως, τν κύησιν πς λέγεις κράζων λληλούια

Γνσιν γνωστον γνναι Παρθένος ζητοσα, βόησε πρς τν λειτουργοντα· κ λαγόνων γνν υἱὸν πς στι τεχθναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρς ν κενος φησεν ν φόβ, πλν κραυγάζων οτω:
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις·
χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον·
χαίρε, των δογμάτων Αυτού το κεφάλαιον.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι' ής κατέβη ο Θεός·
χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης πρός ουρανόν.
Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα·
χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.
Χαίρε, το φώς αρρήτως γεννήσασα·
χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν·
χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


Δύναμις το ψίστου πεσκίασε τότε πρς σύλληψιν τ πειρογάμ· κα τν εκαρπον ταύτης νηδύν, ς γρν πέδειξεν δν πασι τος θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν ν τ ψάλλειν οτως λληλούια

χουσα θεοδόχον Παρθένος τν μήτραν, νέδραμε πρς τν λισάβετ. Τ δ βρέφος κείνης εθς πιγνόν τν ταύτης σπασμν χαιρε κα λμασιν ς σμασιν βόα πρς τν Θεοτόκον:
Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα·
χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον·
χαίρε, φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών·
χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις·
χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα·
χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, Θεού πρός θνητούς ευδοκία·
χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Ζάλην νδοθεν χων λογισμν μφιβόλων, σώφρων ωσφ ταράχθη· πρς τν γαμόν σε θεωρν κα κλεψίγαμον πονον μεμπτε· μαθν δέ σου τν σύλληψιν κ Πνεύματος γίου, φη λληλούια

Β΄ ΣΤΑΣΗ

κουσαν o ποιμένες, τν γγέλων μνούντων, τν νσαρκον Χριστο παρουσίαν κα δραμόντες ς πρς ποιμένα, θεωροσι τοτον ς μνν μωμον, ν γαστρ τς Μαρίας βοσκηθέντα, 
ν μνοντες επον: Χαίρε, αμνού και ποιμένος Μήτηρ·
χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον·
χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τή γη·
χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα·
χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα·
χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, δι' ης εγυμνώθη ο Άδης·
χαίρε, δι' ης ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Θεοδρόμον στέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τ τούτου κολούθησαν αγλ κα ς λύχνον κρατοντες ατόν, δι' ατο ρεύνων κραταιν νακτα, κα φθάσαντες τν φθαστον,  χάρησαν ατ βοντες  λληλούια.

δον παδες Χαλδαίων, ν χερσ τς Παρθένου, τν πλάσαντα χειρ τος νθρώπους κα Δεσπότην νοοντες ατόν, ε κα δούλου μορφν λαβεν, σπευσαν τος δώροις θεραπεσαι, κα βοσαι τ Ελογημένῃ:
Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ·
χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, της απάτης τήν κάμινον σβέσασα·
χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής·
χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας·
χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα·
χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης·
χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες ο Μάγοι, πέστρεψαν ες τν Βαβυλνα, κτελέσαντές σου τν χρησμόν, κα κηρύξαντές σε τν Χριστν πασιν, φέντες τν ρώδην ς ληρώδη,
μ
εδότα ψάλλειν. λληλούια.

Λάμψας ν τ Αγύπτ, φωτισμν ληθείας δίωξας, το ψεύδους τ σκότος τ γρ εδωλα ταύτης Σωτήρ, μ νέγκαντά σου τν σχν πέπτωκεν, ο τούτων δ ρυσθέντες, βόων πρς τν Θεοτόκον :
Χαίρε, άνόρθωσις των ανθρώπων·
χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα·
χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν·
χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζώην.
Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει·
χαίρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε·
χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Χαίρε, η γή της επαγγελίας·
χαίρε, εξ ης ρέει μέλι καί γάλα.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε
.


Μέλλοντος Συμενος, το παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι το πατενος, πεδόθης ς βρέφος ατ, λλ' γνώσθης τούτω κα Θες τέλειος διόπερ ξεπλάγη σου τν ρρητον σοφίαν, 
κράζων.  
λληλούια.

Γ΄ ΣΤΑΣΗ

Νέαν δειξε κτίσιν, μφανίσας Κτίστης, μν τος π' ατο γενομένοις ξ σπόρου βλαστήσας γαστρός, κα φυλάξας ταύτην, σπερ ν φθορον, να τ θαμα βλέποντες, μνήσωμεν ατν βοντες:
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας·
χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα·
χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί·
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ' ου σκέπονται πολλοί.
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις·
χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις·
χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας·
χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικώσα.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


Ξένον τόκον δόντες, ξενωθμεν το κόσμου, τν νον ες ορανν μεταθέντες δι τοτο γρ ψηλς Θεός, π γς φάνη ταπεινς νθρωπος βουλόμενος λκύσαι πρς τ ψος, 
το
ς ατ βοώντας. λληλούια.

λως ν ν τος κάτω, κα τν νω οδόλως πν, περίγραπτος Λόγος συγκατάβασις γρ θεϊκή, ο μετάβασις τοπικ γέγονε, κα τόκος κ Παρθένου θεολήπτου, κουούσης τατα.
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα·
χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα·
χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ·
χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ.
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα·
χαίρε, η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα.
Χαίρε, δι' ης ελύθη παράβασις·
χαίρε, δι' ης ηνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε, η κλεις της Χριστού βασιλείας·
χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε
.

Πσα φύσις γγέλων, κατεπλάγη τ μέγα, τς σς νανθρωπήσεως ργον τν πρόσιτον γρ ς Θεόν, θεώρει πσι προσιτν νθρωπον, μν μν συνδιάγοντα, κούοντα δ παρ πάντων οτως. λληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους, ς χθύας φώνους, ρμεν π σο Θεοτόκε ποροσι γρ λέγειν, τ πς κα Παρθένος μένεις, κα τεκεν σχυσας μες δ τ μυστήριο ν θαυμάζοντες, πιστς βομεν.
Χαίρε, Σοφίας Θεού δοχείον·
χαίρε, προνοίας Αυτού ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα·
χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί·
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα·
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα·
χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι·
χάιρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Σσαι θέλων τν κόσμον,  τν λων κοσμήτωρ, πρς τοτον ατεπάγγελτος λθε κα ποιμν πάρχων ς Θεός, δι' μς φάνη καθ' μς νθρωπος μοί γρ τ μοιον καλέσας, ς Θες κούει. λληλούια.

Δ΄ ΣΤΑΣΗ

Τεχος ε τν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, κα πάντων τν ες σ προστρεχόντων.  γρ το ορανο κα τς γς, κατεσκεύασέ σε ποιητής, χραντε, οκήσας ν τ μήτρα σου, 
κα
πάντας σοι προσφωνεν διδάξας.
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας·
χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως·
χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.
Χαίρε, Συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς·
χαίρε, Συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νούν.
Χαίρε, η τον φθορέα των φρένων καταργούσα·
χαίρε, η τον σπορέα της αγνείας τεκούσα.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως·
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων·
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


μνος πας ττται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τ πλήθει τν πολλν οκτιρμν σου. σαρίθμους γρ τ ψάμμ δάς, ν προσφέρωμέν σοι, Βασιλε γιε, οδν τελομεν ξιον, ν δέδωκας μν τος σο βοσιν. λληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τος ν σκότει φανεσαν, ρμεν τν γίαν Παρθένον. τ γρ υλον πτουσα φς, δηγε πρς γνσιν θεϊκν παντας, αγ τν νον φωτίζουσα, κραυγ δ τιμωμένη τατα. 

Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου·
χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα·
χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε, ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν·
χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, της κολυμβύθρας ζωγραφούσα τόν τύπον·
χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν·
χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας·
χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Χάριν δοναι θελήσας, φλημάτων ρχαίων, πάντων χρεωλύτης νθρώπων,
πεδήμησε δι’αυτο, πρς τος ποδήμους τς ατο Χάριτος. κα σχίσας τ χειρόγραφον, κούει παρ πάντων οτως. λληλούια.

Ψάλλοντές σου τν τόκον, νυμνομέν σε πάντες, ς μψυχον ναόν, Θεοτόκε. ν τ σ γρ οκήσας γαστρί,  συνέχων πάντα τ χειρ Κύριος, γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βον σο πάντας.
Χαίρε, σκηνή του Θεού καί Λόγου·
χαίρε, Αγία Αγίων μείζων.
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι·
χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών·
χαίρε, καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος·
χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι' ης εγείρονται τρόπαια·
χαίρε, δι' ης εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία·
χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.


πανύμνητε Μτερ,  τεκοσα τν πάντων γίων, γιώτατον Λόγον. δεξαμένη γρ τν νν προσφοράν, π πάσης ρσαι συμφορς παντας, κα τς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τος σο βοντας. λληλούια.

Α΄ ΣΤΑΣΗ


Β΄ ΣΤΑΣΗ 




Γ΄ ΣΤΑΣΗ 




 Δ΄ ΣΤΑΣΗ