«Δός μοι τούτον τον Ξένον»

"Δός μοι τούτον τον ξένον, 

Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω. 

Δος μοι τούτον τον ξένον, 

ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη. 

«Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη, λόγω του θανάτου του Σωτήρος, ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας: Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι.»

Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ζήτησε το σώμα του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο με το  επιχείρημα ότι   είναι ένας  Ξένος, που από τη γέννησή του μέχρι και την ώρα την ταφής του τον αντιμετώπισαν σαν ξένο. Αυτόν τον Ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους, οι ομοεθνείς τον μισούσαν. Αυτόν τον Ξένο, ζητά ο Ιωσήφ, που δεν έχει πού να ακουμπήσει το κεφάλι Του, για να Τον θάψει!

Αύρα, Γιώργος, Δέσποινα, Ίγκλι